Marzec 26th, 2012 
admin Częstość występowania raka szyjki macicy zmienia się na kuli ziemskiej w zależności od różnych zbiorowisk demograficznych, lecz w większości krajów stanowi najczęstszą postać raka u kobiet. Jest 3?4 razy częstszy od raka endometrium i rozwija się w bardziej złośliwy sposób.
Według danych Pascua (1953) wskaźniki umieralności na raka szyjki macicy na 100 000 mieszkańców były w roku 1953 następujące:
| Dania | ? 22,6 |
| Francja | ? 19,5 |
| USA | ? 19,3 |
| Szkocja | ? 17,8 |
| Szwajcaria | ? 17,5 |
| Wielka Brytania | ? 17,2 |
| Japonia | ? 17,2 |
| Chile | ? 16,6 |
| Afryka Połud. | ? 15,9 |
| Włochy | ? 15,4 |
| Australia | ? 15,2 |
| Finlandia | ? 14,9 |
| Szwecja | ? 14,8 |
| Kanada | - 14,1 |
| Norwegia | ? 13,5 |
| Nowa Zelandia | ? 12,7 |
| Hiszpania | ? 9,7 |
Powyższe dane są niepełne ? wobec braku danych ze znacznej liczby krajów kuli ziemskiej, pozwalają jednak na zorientowanie się w częstości występowania tej choroby.
Na czele wykazu należałoby umieścić Porto Rico, gdzie wskaźnik zapadalności na raka szyjki wynosi 39 na 100 000 mieszkańców i stanowi 31,1?40% wszystkich przypadków raka u kobiet (Lee, 1962), przy czym zajmuje pierwsze miejsce, jeśli chodzi o częstość występowania nowotworów złośliwych u kobiet. Podobne zjawisko zaobserwowano w Rumunii, gdzie częstość występowania raka narządów rodnych, a w szczególności macicy (szyjka macicy 90?93%), przekracza znacznie liczbę przypadków raka sutka (Costachel i Georgescu, 1959); podobnie na Węgrzech zachorowalność na raka szyjki macicy przekracza o 50% występowania raka sutka (Vlad i Vikol, 1963).
Obserwacje te, dotyczące większości krajów Europy środkowej, południowej i wschodniej, są różne niż w krajach skandynawskich i anglosaskich, gdzie nawet u ludności na dalekiej emigracji (Australia, Nowa Zelandia) częściej lub co najmniej w równych odsetkach występuje rak sutka (Costachel i Georgescu, 1959). W USA rak szyjki macicy znajduje się także na drugim miejscu (Ackermann i Del Regato, 1962).
W ZSRR rak szyjki macicy stanowił 25,6% zachorowalności kobiet na nowotwory złośliwe na obszarze RFSRR, najczęściej natomiast stwierdzono występowanie raka żołądka (Kozłowa, 1959). W okolicy Wołgogradu (w roku 1959) zachorowalność na raka macicy wynosiła 25,6 na 100 000 kobiet, co stanowiło najwyższy odsetek przypadków (46,5%) wśród nowotworów złośliwych u kobiet (Petrov i Szczegłow, 1960). Ogólnie w latach 1948?1959 liczba bezwzględna przypadków raka macicy zanotowanych w ZSRR wzrosła do 130,5%, podczas gdy względny odsetek zachorowań na raka spadł z 20,9% do 14% (Czaklin, 1963).
Obserwuje się zatem tendencję do zajmowania pierwszego miejsca przez raka szyjki macicy wśród nowotworów złośliwych u kobiet. O ile w niektórych krajach zachodnich częściej występuje rak sutka, to w krajach środkowej i wschodniej Europy, podobnie jak na innych kontynentach, rak szyjki zajmuje pierwsze miejsce.
Częstość występowania raka szyjki macicy rośnie równolegle do wieku kobiet, do 65 roku życia, po czym zaczyna się wyraźny spadek, postępujący stale (Maliphant, 1949). Choroba występuje rzadko u kobiet poniżej 20 roku życia: na 4652 przypadki Sadugar i Palmer (1948) stwierdzili 1 raz raka szyjki poniżej 20 r. życia. Obserwowano kilka zachorowań poniżej 12 lat (Speert, 1947, Heckel, 1950).
Według danych Czaklina (1963) najczęściej, w roku 1959, w ZSRR rak szyjki występował pomiędzy 40?49 rokiem życia, w niektórych jednak okolicach ? pomiędzy 50?59 rokiem życia. Lilienfeld i Johnson (1955) stwierdzili, że zachorowalność na nowotwory złośliwe narządów rodnych kobiecych przebiega równolegle do wieku, do 40 roku życia, po czym zjawia się wyż, utrzymujący się do 45 lat, następnie zaś częstość występowania obniża się.
Posted in 
