Biorąc pod uwagę, że złośliwość guza zależy przede wszystkim od stop­nia braku zróżnicowania, od anaplazji danego guza oraz od szeregu właści­wości mikroskopowych, jak nadbarwliwość jądrowa oraz częstość i atypia mitoz, niektórzy autorzy, a przede wszystkim Broders (1926), usiłowali podzielić niektóre raki na 4 grupy, zależnie od ich obrazu mikroskopowego. Do grupy pierwszej zaliczono raki o cechach najwyższego zróżnicowania, grupa czwarta natomiast jest najbardziej anaplastyczna, a więc o naj­bardziej złośliwym przebiegu.

Zarówno rak płaskokomórkowy, jak gruczolakorak szyjki macicy są no­wotworami nadającymi się do podobnego podziału.

Podział złośliwych guzów w zależności od ich obrazu histologicznego nie przyjął się jednak w praktyce, ponieważ guzy nie wykazują jednoli­tego obrazu, tak że wnioski mogą być fałszywe. Z tego względu Boyd (1963) sądzi, że klinicysta nie powinien zbyt serio traktować podobnego podziału (grading) guzów złośliwych w celach rokowniczych. Wiek chorej, czas trwania choroby, szybkość wzrostu i naciekania guza, a szczególnie stopień zajęcia węzłów chłonnych są znacznie ważniejsze dla sprecyzowania roko­wania.