Pneumopelwigrafia jest metodą, za pomocą której można przeprowadzić badania w miejscach niedostępnych dla innych sposobów, jak np. odcinek dalszy przymacicz oraz otrzewna miednicy małej (Lagarde i wsp., 1963).

Patologia przymacicz wyraża się poszerzeniem trójkątnych stref leżą­cych z boku od macicy, a utworzonych przez danie cieni przymacicza, więzadła obłego oraz jajowodu. Podczas gdy w warunkach prawidłowych przymacicze nie ma wyraźnych obrysów, to staje się widoczne, gdy jest nacieczone nowotworowo. W drugim stopniu raka szyjki macicy obraz za­cienionego przymacicza jest inny niż cień dokładnie widzianego jajnika.

W stopniu III poszerzenie przymacicza narasta i ma wygląd trójkąta, dobrze zacienionego, na co składa się ? poza jajowodem ?- więzadło okrągłe, jajnik z otrzewną wewnątrzmiedniczną, a niekiedy przemieszczo­na macica.

Za pomocą pneumopelwigrafii można uchwycić także zmiany patolo­giczne otrzewnej ściennej miednicy, która staje się bardziej zbita; zmienia swój zarys przyśrodkowy, stając się niekiedy wypukła.

W celu otrzymania najlepszych wyników, zaleca się wykonanie pneu­mopelwigrafii w 2?3 dni po limfografii, ponieważ w ten sposób otrzymuje się dodatkowe, ważne dane dla oceny szerzenia się procesu nowotworo­wego szyjki macicy. Sądzi się, że węzły mają zasadniczy wpływ na zmiany rentgenowskie mięśniówki wewnątrzmiednicznej.

Pneumopelwigrafia umożliwia sprecyzowanie rokowania w przebiegu nowotworu szyjki macicy, co umożliwia zastosowanie prawidłowego i skutecznego sposobu postępowania.