Pneumopelwigrafia jest metodą, za pomocą której można przeprowadzić badania w miejscach niedostępnych dla innych sposobów, jak np. odcinek dalszy przymacicz oraz otrzewna miednicy małej (Lagarde i wsp., 1963).
Patologia przymacicz wyraża się poszerzeniem trójkątnych stref leżących z boku od macicy, a utworzonych przez danie cieni przymacicza, więzadła obłego oraz jajowodu. Podczas gdy w warunkach prawidłowych przymacicze nie ma wyraźnych obrysów, to staje się widoczne, gdy jest nacieczone nowotworowo. W drugim stopniu raka szyjki macicy obraz zacienionego przymacicza jest inny niż cień dokładnie widzianego jajnika.
W stopniu III poszerzenie przymacicza narasta i ma wygląd trójkąta, dobrze zacienionego, na co składa się ? poza jajowodem ?- więzadło okrągłe, jajnik z otrzewną wewnątrzmiedniczną, a niekiedy przemieszczona macica.
Za pomocą pneumopelwigrafii można uchwycić także zmiany patologiczne otrzewnej ściennej miednicy, która staje się bardziej zbita; zmienia swój zarys przyśrodkowy, stając się niekiedy wypukła.
W celu otrzymania najlepszych wyników, zaleca się wykonanie pneumopelwigrafii w 2?3 dni po limfografii, ponieważ w ten sposób otrzymuje się dodatkowe, ważne dane dla oceny szerzenia się procesu nowotworowego szyjki macicy. Sądzi się, że węzły mają zasadniczy wpływ na zmiany rentgenowskie mięśniówki wewnątrzmiednicznej.
Pneumopelwigrafia umożliwia sprecyzowanie rokowania w przebiegu nowotworu szyjki macicy, co umożliwia zastosowanie prawidłowego i skutecznego sposobu postępowania.