W okresie przedoperacyjnym należy wykonać posiew i antybiogram wydzieliny szyjkowo-pochwowej oraz doprowadzić do normalizacji flory bakteryjnej, w przeciwnym bowiem razie zabieg może się nie udać.
Na 1?2 dni przed operacją należy prześledzić wszystkie rutynowe parametry kliniczne: tętno, temperaturę, stan kurczliwości macicy, w celu uniknięcia niepowodzenia operacyjnego.
Niektórzy autorzy rezygnują z przedoperacyjnej hospitalizacji (M. G. Ayala, Meksyk, 1966), a zabieg wykonują w dniu przyjęcia do szpitala.
Operacje ,,na gorąco” poleca się wykonywać przed wystąpieniem objawów zakażenia i pojawienia się zmian nieprawidłowych w szyjce.
Postępowanie lecznicze w niewydolności szyjkowo-cieśniowej może polegać na usunięciu zmian morfologicznych (trachelorraphia, isthmorraphia) lub być objawowo-paliatywne (szew okrężny szyjki).
Postępowanie lecznicze chirurgiczne, w przypadku niewydolności urazowej lub spowodowanej bliznowaceniem, polega na wycięciu części w postaci płatka arbuza, pomiędzy dwoma ujściami szyjki, z następowym zeszyciem dwuwarstwowym linii cięcia. Trachelorraphia i tracheloplastica są wykonywane wyłącznie w przypadkach poza ciążą; prowadzą one do doszczętnego usunięcia niewydolności szyjkowo-cieśniowej.
Palmer jest przeciwny zakładaniu szwu poza ciążą, ponieważ mogą powstać trudności w zapłodnieniu, a w przypadku poronienia, spowodowanego niewydolnością jajnikową, może zajść konieczność odszukania i przecięcia szwu, w celu wykonania łyżeczkowania. Poza istniejącymi rozerwaniami szczelinowatymi szyjkowo-cieśniowymi, zaleca zeszycie szyjki również u kobiet rodzących nagle, bez pomocy położniczej oraz u takich, które mają, poza niewydolnością szyjki, nieprawidłowość wymagającą korekcyjnej operacji przed zajściem w ciążę, jak np. macica podwójna, zrosty we- wnątrzmaciczne, tyłopochylenie macicy powodującej bóle, mięśniaki itd.
Lash proponuje nacięcie w kształcie prostokąta, szyjki i cieśni, tworząc w ten sposób szczelinę szyjkowo-cieśniową, z następowym szerokim odświeżeniem brzegów szyjki i cieśni oraz mocnym zeszyciem. Zabieg ma być bardziej skuteczny niż miejscowa isthmorraphia.
Bertrand i wsp., w głębokich pęknięciach aż do cieśni i szczytu sklepienia, odświeżają, w znieczuleniu ogólnym, brzegi w kształcie wycięcia odwróconego V, z nałożeniem szwów w dwóch płaszczyznach: pierwszej warstwy szwów ? głębokiej (endometrium i głębokie warstwy myometrium) i drugiej ? powierzchownej (warstwa powierzchowna mieśniówki, błona śluzowa szyjkowa i pochwowa), wykonują operację używając chromowanego katgutu i jedwabiu.
Technika tracheloplastyki polega na oddzieleniu śluzówki pochwowej i pęcherza wzdłuż wargi przedniej szyjki, wycięciu w linii środkowej szyjki płatka w kształcie arbuza, długości 3?4 cm, od okolicy cieśni macicznej do tej okolicy części pochwowej, która jest nienaruszona. Zabieg wykonuje się po rozszerzeniu hegarami nr 9?10, wprowadzonymi do kanału szyjki. Trzeba zwrócić uwagę, aby nie uszkodzić błony śluzowej we- wnątrzszyjkowej, a następnie zeszyć brzegi nacięcia szwami pojedynczymi, katgutowymi, oraz pokryć błonę śluzową pochwy.
Palmer, Rubovitz, Cooperman, Lash i Anselmino zalecają trzy fazy w przebiegu techniki operacyjnej: 1) oddzielenie błony śluzowej pochwy i pęcherza; 2) wycięcie środkowe w kształcie płatka arbuza oraz 3) zeszycie rany pojedynczymi szwami katgutowymi. Szew okrężny jest operacją o charakterze paliatywnym, której zadaniem jest odtworzenie siły zamknięcia cieśni. Podstawowy mechanizm zamykania macicy leży w obrębie ujścia macicznego szyjki, gdzie znajduje się prawdziwy zwieracz, utworzony zarówno przez włókna własne macicy, jak i przez włókna mięśniowe, pochodzące z przymacicza i przypochwy. Ten zwieracz powinien stawiać opór ciśnieniu wewnątrzmacicznemu rozwijającego się jaja płodowego. Gdy ciąża osiąga II trymestr, kąt maciczno-szyjkowy zanika, a szyjka z niewydolnością szyjkowo-cieśniową otwiera się całkowicie, przy czym kanał szyjki znajduje się w przedłużeniu jamy macicy (Hervet, Huguier, Lacomme, Canel). W tym okresie zachodzi konieczność wkroczenia operacyjnego, które może być wykonane od końca II do końca VI miesiąca ciąży.
Szew okrężny szyjki macicy jest metodą chirurgiczną paliatywną, która czasowo znosi niewydolność szyjkowo-cieśniową i zapobiega wydaleniu jaja płodowego.
Szew okrężny szyjki macicy zakłada się zapobiegawczo w przypadkach ciąży, w której niewydolność szyjkowo-cieśniową ód początku ujawnia się poprzez otwarcie szyjki, lecz bez wystąpienia czynności skurczowej macicy. W takiej sytuacji wkroczenie ?na gorąco” (Palmer) ma największe szanse powodzenia.
W przypadkach gdy równolegle do rozszerzającej się szyjki wystąpi czynność skurczowa macicy, nałożenie szwu ma charakter nagły, a operację wykonuje się ?na gorąco”. W takich razach możliwość utrzymania ciąży jest znacznie mniejsza, ponieważ znajdujemy się wobec rozpoczętego poronienia. Niepowodzenia w przypadku założenia szwu okrężnego ?na gorąco” sięgają 20% (Dumont, 1962, Serment, Leroux, 1961, Müller, 1962, Rivi?re).
W opisanych przypadkach zachodzi dodatkowa konieczność uspokojenia farmakologicznego skurczów oraz wkroczenia operacyjnego po uzyskaniu całkowitego spokoju.