Powyższa operacja wg Aburela dotyczy leczenia chirurgicznego raka szyjki stopnia 0 oraz mikroinwazji (wg Mestwerdta), gdy zmiana jest bardzo mała, niewidoczna w zwykłym badaniu, a wykrywalna dopiero za pomocą kolposkopu. Z punktu widzenia histologicznego istnieją małe ubytki błony podstawnej, kolumny nowotworowe nie naciekają głęboko miąższu szyjki. Można jednak znaleźć zajęte naczynie chłonne oraz leżące wokół macicy węzły chłonne szyjki.
Technika operacji, zaproponowanej przez Aburela, jest w założeniu doszczętna w stosunku do obszarów prawdopodobnie nacieczonych (szyjka, cieśń, pochwa, tkanka łączna dookołomaciczna i węzły) oraz zachowawcza ? w stosunku do obszarów nie zajętych rakiem (jajniki i trzon macicy). Autor jest zdania, że usuwanie jajników w tych początkowych przypadkach nie ma uzasadnienia w dynamice procesu nowotworowego. Całkowite, zwykłe usunięcie macicy w tych przypadkach nie ma żadnej wyższości z punktu widzenia zachowania czynności neurowydzielniczych, pozostawienie natomiast przymacicz i węzłów jest nieuzasadnione, ponieważ mogą być zajęte nawet w przypadkach mikroinwazji.
Operacja Aburela zachowuje trzon macicy w połączeniu z przydatkami i wiązkami naczyniowo-nerwowymi, co pozwala na utrzymanie miesiączkowania. Natomiast usuwa się, w bloku, cieśń, dolną część trzonu macicy, szyjkę i górną część pochwy razem z przylegającymi przymaciczami i węzłami chłonnymi, podobnie jak w operacji Wertheima. Zostają więc usunięte wszystkie narządy i tkanki, narażone na inwazję w początkowym okresie nowotworu. Przez połączenie trzonu macicy z kikutem pochwy przywracą się ciągłość dróg rodnych. Pozwala to na zachowanie, w zadowalający sposób, czynności narządów rodnych; operacja dotyczy kobiet poniżej 35 lat, z mikroinwazją szyjki, a nawet raka wczesnego ? stopnia I; podczas badania histopatologicznego stwierdza się pas tkanki zdrowej, nie nacieczonej, wokół ogniska nowotworowego.
Jeśli chodzi o wskazania dla stopnia I, większość autorów wykonuje rozszerzoną operację usunięcia węzłów, macicy i pochwy. Warunkami wykonania operacji są: trzon macicy i przydatki niezmienione, a więzadła lejkowo-miedniczne wiotkie i dostatecznie długie, dla umożliwienia obniżenia macicy w kierunku pochwy. Przygotowanie przedoperacyjne i uśpienie ? takie, jak w przypadkach operacji doszczętnej.
Właściwa technika operacyjna przedstawia się następująco: Cięcie podłużne jamy brzusznej od pępka do spojenia lub cięcie poprzeczne. Podwójne podwiązanie więzadeł obłych, w odległości 3?4 cm od macicy, z ich przecięciem.
Przedłużenie nacięcia otrzewnej, pomiędzy obydwoma więzadłami okrągłymi, nad załamkiem maciczno-pęcherzowym. Przedłużenie cięcia otrzewnej ku górze, równolegle do przydatków i więzadeł lejkowo-miednicznych.